Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια, ζευγάρια γίναν, φτιάξαν σπίτια...

Είμαι η Ειρήνη και είμαι καλά...29 κ οδευω προς τα πρώτα -άντα. Τί σου συμβαίνει ακριβώς σε αυτη τη φάση; Φίλοι γνωστοί λοιπόν ρωτούν για μένα ,κάποιοι κιόλας ανησυχουν, οι περισσότεροι ωστόσο απλά απορούν. Που είναι εκεινη η Ρηνούλα, πού βρίσκεται;

3 1/2 χρόνια στο Λονδίνο, πέρασαν ανθρωποι κ ανθρωποι όσο γρήγορα σχεδον περνάει το τραίνο από το μικρό ισογειο δωμάτιο που βλέπει στο σταθμό του Brixton. Ορισμένοι έμειναν, πολύτιμο φορτίο μιας ειδικής διαδρομής σε αυτη την περιεργη πολιτεία. Άλλοι πάλι περαστικοί, φευγαλέοι, τίποτα παραπάνω από μια αναγκαιότητα της στιγμής.Όσο παρατεταμένη και αν είναι αυτή η στιγμή...

Φιλίες σε κρίση, φιλίες στο ζύγι με το κιλό, μιας και Λονδίνο είναι αυτό και ποτέ δεν ξέρεις, ας κρατήσουμε μια διπλωματική στάση..Βέβαια,βέβαια.Άσχετα που αν ήσουν στην Ελλάδα ούτε για φτήσιμο δεν θα τους είχες ορισμένους, αλλά εδω σε πιάνει η ανασφάλεια μη τυχόν και χρειαστείς ανθρώπους και δεν τους έχεις. Και πώς περιμένεις ακριβώς οι πραγματικοί φίλοι-αν υπάρχουν τέτοιοι- να σε εμπιστευτούν; Κάποιες στιγμές πρέπει να πάρεις θέση ξέρεις, να επιλέξεις. Το να προσπαθείς να κρατήσεις τις ισοροπίες τελικά δεν σε κάνει τίποτα άλλο πέρα απο ανειλικρινή απέναντι στον εαυτό σου και αμφιβόλου ακεραιότητος για τους άλλους. Και ακόμα και αυτές εδώ τις γραμμές να διάβαζεις πάλι δεν θα αντιδρούσες...Μια διπλωματική σταση θα καρατουσες γιατι ειπαμε...Λονδινο είναι αυτό και ποτε δεν ξέρεις.Ακόμα και εμένα τη μικρή Ρηνούλα μπορεί να τη χρειαστείς, άσχετα αν από καιρό ειναι ήδη φευγάτη και εσύ ούτε που το έχεις δει.